نحوه انتخاب و طراحی اتصالات انعطاف پذیر

  1. خانه
  2. chevron_left
  3. مقالات
  4. chevron_left
  5. نحوه انتخاب و طراحی اتصالات انعطاف پذیر

نحوه انتخاب و طراحی اتصالات انعطاف پذیر

مقالات
اشتراک گذاری :

انتخاب اتصالات آکاردئونی انعطاف پذیر چگونه صورت می گیرد؟

در اولین قدم از انتخاب اتصالات آکاردئونی انعطاف پذیر باید تجربه خوبی در زمینه طراحی مسیر خطوط پایپینگ و تعیین نقاط ثابت (anchor) داشته باشید. جدای از شکل کلی، اگر به نقاط ثابت موجود در مسیر پایپینگ دقت کنیم، این مسیرها از نظر حالت انقباض و انبساط حرارتی به چند دسته تقسیم می شوند. مسیرهای جدا به صورت مستقیم، مسیرهای z شکل، مسیرهای L شکل و… به عنوان این دسته ها شناخته می شوند. تعداد نقاط ثابتی که در مسیر پایپینگ قرار می گیرند با توجه به نکات مختلفی از جمله میزان دفع انقباض و انبساط اتصالات، محدودیت های مکانی، چگونگی قرارگیری اتصالات و… تعیین می شوند. جالب است بدانید که تجهیزاتی مثل کمپرسورها، پمپ ها، توربین ها، راکتورها، مبدل های حرارتی و… نیز می توانند به عنوان ANCHOR ها مورد استفاده قرار گیرند. در ادامه در مورد این اتصالات توضیح بیشتری می دهیم.

در مسیرهایی که نیروی تراست زیادی وجود دارد، بهتر است به انتخاب اتصالات آکاردئونی انعطاف پذیر، دقت ویژه ای داشته باشید. این نیروی تراست زیاد می تواند ناشی از تغییر مسیر، وجود زانویی، شیرآلات و… باشد. در چنین مواردی باید از نقاط ثابت و تجهیزات اضافی برای ثابت نگه داشتن مسیر استفاده کرد. به طور معمول، بسیاری از کارشناسان توصیه می کنند که نقاط ثابت به نحوی در نظر گرفته شوند که تنها حرکات محوری را در مسیرهای مستقیم به اتصالات اعمال کنند. دلیل این کار این است که در چنین مواردی استفاده از اتصالات تکی و یا محوری دوتایی به صرفه تر است.

راه طراحی اتصال آکاردئونی در بهترین صورت و شکل ممکن

برای طراحی اتصالات آکاردئونی دوتایی، باید حتما یک نقطه ثابت میانی در نظر بگیریم. این نقطه ثابت میانی وظیفه دارد لوله واسطی که بین دو بلوز قرار دارد را ثابت نگه دارد. خطوط لوله باید دارای راهنماها و نقاط ثابت به تعداد کافی باشند. در واقع همین نقاط ثابت و راهنماها هستند که مقدار و چگونگی حرکت اتصالات را تعیین می کنند. برای مثال در مسیر پایپینگ در صورتی که جهت طراحی حرکت محوری باشد، باید راهنماها و نقاط اتصال به نحوی در مسیر قرار گیرند که فقط حرکت محوری به اتصالات اعمال شود. معمولا اولین راهنمای بعد از اتصال باید به فاصله 4 برابر قطر هر لوله قرار گیرد. باقی راهنماها نیز باید حدود 14 برابر قطر نامی لوله فاصله داشته باشند. برای تعیین حداکثر مقدار فواصل می توانید به جدول زیر رجوع کنید.

نوشتهٔ پیشین
انواع حركت در سیستم خطوط لوله