لرزه گیرها و لوله های لاستیکی بیشتر برای دفع ارتعاشات حاصل از عملکرد تجهیزات مکانیکی مانند پمپ ها، فن ها، کمپرسورها و… مورد استفاده قرار می گیرند. به علاوه این نوع اتصالات قابلیت دفع حرکاتی محدودی که از انقباض و انبساط ناشی می شوند را دارند. این لرزه گیرهای لاستیکی در مقایسه با لرزه گیرهای آکاردئونی فلزی تحمل حرارتی کمتری دارند. تحمل حرارتی این نوع لرزه گیر به حدود 140 درجه سلسیوس می رسد.
از طرفی اتصالات لرزه گیر لاستیکی بهتر است برای سیستم هایی با فشار پایین ( نهایتا 25 بار) مورد استفاده قرار گیرند. در واقع استفاده از این اتصالات در سیستم های فشار بالا اصلا توصیه نمی شود. از مهم ترین ویژگی های لرزه گیرهای لاستیکی که آن ها را از نمونه های فلزی متمایز می کنند، می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- نیاز به طول حداقلی برای نصب
- توانایی تحمل شوک های حاصل از فشار و دفع ضربه های قوچ
- وزن پایین
- انعطاف پذیری بالا و ضرایب فنری کم
- اتلاف حرارتی بسیار پایین
- بدون نیاز به گسکت و واشرهای آب بندی
- نصب آسان
- مقاومت بالا در مقابل خستگی
- مقاومت بالا در مقابل سایش و مواد شیمیایی
- عدم انتقال جریانات الکتریکی (قابل استفاده برای حفاظت کاتدی و یا منتقل کردن گازهایی که قابلیت انفجار دارند.)
- لایه داخلی: در لرزه گیرها و لوله های لاستیکی یک لایه داخلی وجود دارد که در تماس مستقیم با سیال است. بنابراین باید با توجه به سیال عبوری از لوله، دارای مقاومت سایشی مناسب باشد.
- بدنه اصلی: این بخش از لرزه گیرها و لوله های لاستیکی بیشتر از الاستومرهای طبیعی، مصنوعی و یا تقویت شده به وسیله پارچه های خاص (همان منجید) ساخته می شود. تعداد لایه های این بخش نشان دهنده قابلیت تحمل فشار و میزان استحکام مکانیکی لرزه گیر می باشد.
- لایه خارجی: این بخش وظیفه دارد در برابر عوامل جوی مانند اشعه فرابنفش، اتمسفر خورنده محل اتصال، سایش، ضربات و صدمات مکانیکی و… از اتصالات محافظت کند.
دقت نمایید که لرزه گیرها و لوله های لاستیکی مذکور، با توجه به جای قرار گیری اتصال و تکیه گاه های در نظر گرفته شده برای خطوط لوله، معمولا به تعدادی مهار مجهز خواهند شد. استفاده از این مهارها باعث ایجاد امکان تنظیم طول و کنترل حرکات شده و در نتیجه به پراکندگی یکنواخت فشار و همچنین افزایش مقاومت لرزه گیر منجر خواهد شد.
لرزه گیرها و لوله های لاستیکی با توجه به نوع پختی که دارند به دو گروه مختلف تقسیم می شوند، که در ادامه آن ها را به شما معرفی می کنیم.
- لرزه گیرهای بلادری: در این نوع، لرزه گیرها و لوله های لاستیکی پس از ایجاد فرم و شکل اولیه در داخل قالب قرار می گیرند. سپس بخار پرفشاری به داخل ماهیچه های لاستیکی وارد شده و باعث فرم گیری مطلوب و پخت لرزه گیرها خواهد شد. در این نوع، قالب های فلزی در ایجاد فرم لرزه گیرهای لاستیکی نقش دارند. به علاوه در این روش از پرس های رایج در پخت لاستیک استفاده می کنیم. با توجه به سختی و پیچیدگی ساخت قالبهای بلادری، اگر ابعاد لرزه گیر تغییر کند با ساخت قالب جدید نیاز داریم. همان طور که در جدول می بینید، شرکت ما قادر است لرزه گیرهای بلادری را تا سایز 12 اینچ ارائه کند.
- لرزه گیرهای اتوکلاو: در این نوع روش ساخت از ماهیچه های فلزی استفاده می شود. لرزه گیرهای لاستیکی پس از فرم گیری اولیه روی ماهیچه فلزی قرار گرفته و به داخل دیگ بخار اتوکلاو هدایت شده و پخته می شوند. در این روش قالب ها فقط روی سطح داخلی لرزه گیر قرار می گیرند و شامل سطح خارجی نمی شوند. به همین دلیل قالب های اتوکلاو از انواع بلادری ارزان تر هستند و با هزینه کمی می توان طول لرزه گیرها را تغییر داد. همان طور که در جدول مشاهده می کنید، شرکت ما می تواند لرزه گیرهای لاستیکی اتوکلاو را تا سایز 72 اینچ تولید کند.
لرزه گیرها و لوله های لاستیکی ساخته شده در شرکت ما، در مراحل مختلف ساخت مورد سنجش و آزمون قرار می گیرند. پس از اطمینان از کیفیت تولید، گواهی تست محصول صادر خواهد شد. از مهم ترین آزمون ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- آزمون فشار هیدرواستاتیک تا 5/1 برابر فشار طراحی
- آزمون های سختی سنجی
- آزمون ترکیدگی
- استحکام کششی و قابلیت انعطاف حداکثری
- آزمون سنجش مقاومت در برابر اوزون
